صعود مصنوعی ، به معنای توانایی صعود مسیر در هر شرایط است . وقتی خسته ای ، سطح سنگ خیس است ، در زمستان ، مسیر از نظر صعود آزاد فراتر از توان ماست و یا حتی وقتی همه شکاف ها کور شده اند . در ایران همزمان با آشنایی تکنیکهای صعود آزاد صعود مصنوعی مورد بی توجهی قرار گرفت و حتی بعضا یک کار سبک و زشت محسوب شد . اما امروزه میدانیم درجات بالای صعود های مصنوعی هیجان انگیز ، زیبا و غیر قابل تصور است . در نوشته های بعدی به صعودهای مصنوعی درجه بالا نیز خواهم پرداخت .

هدف این است که به ارتفاع بالاتری برسید . بعد از نصب ابزار میانی ، باید روی ابزار وزن بیاورید و بعد از دست پیدا کردن به ارتفاع بالاتر ابزار بعدیتان را نصب کنید .

    این روزها غالبا رکابها از جنس تسمه های پرلونی دوخته میشوند . رکابها 4 پله ، 5 پله حتی 6 پله دوخته میشوند ، که البته رکابهای اشکی 4 و 5 پله بیشتر استفاده میشوند . بعضا یک پله کوچک هم به صورت پله فرعی در داخل پله اول و دوم اضافه میشود . به هر حال بهتر است رکابهای خودتون رو هم سایز ، مشابه ولی با رنگهای متفاوت انتخاب کنید . هم سایز بودن رکابها و پله هایشان باعث هم تراز شدن پاها در حین صعود می شود . رکابها را به یک کارابین ساده متصل میکنیم که نقش اتصال دهنده رکابها به میانی ها را دارد .

۱)     دیزی چین برای جلوگیری از سقوط ابزار و از دست دادن به آن متصل می شود .وقتی ابزار گذاری انجام شد :

۲)     کوئیک دراو یا یک کارابین را به آن ابزار میانی متصل میکنیم .

۳)     رکاب را با کارابین متصل به خود رکاب به کوئیک دراو متصل به میانی متصل می کنیم .

بدون بالا تر رفتن پای خودمون را به پله ای از رکاب که میتوانیم می رسانیم . این پله لزومی ندارد که ارتفاع ما را بالا تر ببرد . هنوز پای ما روی رکاب قبلی یا سنگ است . اگر به هر علتی میانی از محل خودش خارج شود ، نباید سقوطی داشته باشیم . در حقیقت این یکی از مزایای صعود مصنوعی است . حالا با وزن آوردن با یک پا و یک شوک کوچک وضعیت میانی خودمان را امتحان میکنیم . حالا که از وضعیت میانی مورد نطر مطمئن شدیم از پله های رکاب بالا تر میرویم تا به محل نصب میاتی بعدی برسیم . توجه باید داشت که قبل از رسیدن به میانی طناب را به داخل کوئیک دراو نباید انداخت ، چون رفت و برگشت طناب تا میانی طول سقوط احتمالی شما را زیاد میکند .  به صعود از طریق بالا رفتن از پله ها ادامه میدهیم تا پله های دوم ، اول یا حتی پله های فرعی کوچک زیر آنها .

      توجه :

-          البته رفتن روی پله های فرعی معمولا در شیبهای 80 درجه و یا کمتر امکان پذیر است و در شیبهای بیشتر بالاتر رفتن از پله دوم سخت است . در شیبهای منفی صعود مصنوعی معمولا وقت گیر و انرژی بر است . زیر سقف هم معمولا زیاد از پله ای رکاب بالا نمیروند و از پله ای میانی و پایینی رکاب برای پیشروی استفاده می شود .

-           رکاب زدن ممکن است در پای شما ایجاد خستگی کند و شما احساس دم گردگی و گرفتگی در پاهایتان کنید . علاوه بر استفاده از حلقه های کوتاه کمر و دیزی چین ها(شرح داده خواهد شد) ، با گذاشتن یک پا یه صورت کشیده پشت یک پای دیگر یا خم کردن آن پا زیر باسن میتوانید به آن پا استراحت دهید .

-          زیر سقف ها میتوانید پاهای خود را از پله های میانی رکاب عبور دهید تا جایی که زانوی شما از حلقه پله رد شود و به صورت نشسته  زیر سقف استراحت نمایید .

 تکنیکهای رکاب زدن

      دو رکاب

 برای رکاب زدن در مقاطع کم و کوتاه ، بهتر است از دو رکاب استفاده کنید . شما در هر زمان از یک پا در یک رکاب استفاده میکنید و رکاب دیگر برای کار گذاشتن در ارتفاع بالاتر استفاده میشود  .

    در تکنیک دو رکاب هر رکاب یک کارابین دارد . رکاب با کارابین به میانی متصل میشود ، وزن روی آن منتقل میشود و رکاب قبلی از میانی قبلی جدا شده و به کارابین رکاب قبلی متصل میشود . بهتر است به کارابین رکابی که روی آن هستیم متصل شود نه به کارابین میانی چون در صورت اتصال به کارابین میانی بعضا جدا کردن کارابین را وقتی بالا میرسید و حلقه کمر خ.دتان را هم به میانی متصل میکنید سخت میشود.

توجه : تکنیک دو رکاب به همراه هوکها و در صعود های مصنوعی درجه بالا توصیه نمی شود .

   سه رکاب

 در دیواره هایی که مجبور به رکاب زدن زیاد هستید ، تکنیک سه رکاب بهتر است . در تکنیک سه رکاب در هر لحظه شما از دو رکاب با هم استفاده میکنید و رکاب سوم هم به عنوان اولین رکاب  به میانی بعدی متصل میشود . در این مدل رکاب زدن پاهای شما همیشه روی دو رکاب است . خستگی کمتر و امکان استفاده از یک رکاب اضافی برای نصب در میانی از مزایای این تکنیک است .

    بعد از اتصال رکاب اول به میانی بعدی ، امتحان ابزار و انتقال وزن یک پا روی رکاب سوم یکی از رکابهای اول و دوم آزاد میشود و  میتوانیم آن را هم به میانی بالایی منتقل کنیم . حالا با انتقال وزن پای دیگر ، رکاب اول هم آزاد میشود . این نحوه عملکرد را دوباره تکرار میکنیم .

   چهار رکاب

 در صعود روی میانی های مطمئن و مسیرهای آماده ، از تکنیک چهار رکاب استفاده میشود . هر بار یک جفت رکاب به میانی بعدی متصل میشود و وقتی وزن شما بر روی آن منتقل شد ، جفت قبلی آزاد میشود .

    خیلی کم پیش می آید هر دو پا در پله 5 رکاب باشد  ، بنابراین استفاده از یک رکاب 4 پله و یک رکاب 5 پله (هر جفت از رکابها به یک کارابین متصل است) مناسب تر است . هم سطح بودن پله رکابها خیلی مهم است و در غیر اینصورت این تکنیک مزیت اصلی خود را که سرعت و راحتی بیشتر است از دست میدهد .

    تکنیکهای دیگر

 -          در تکنیکهای اروپایی بعضا از پله رکابهای نردبانی هم استفاده میشود (گاها با پله های فلزی ، چوبی یا پلاستیکی) .

-          روسها از یک تسمه دور ران ، زانو یا ساق خودشان استفاده میکنند که متصل به یک هوک است . این سیستم برای این استفاده میشود که مدت بیشتری روی پله های بالاتر بمانند و اقدام به نصب میانی بعدی در فاصله ای بالاتر یا رولکوبی در بالاترین جایی که ممکن است نمایند. این سیستم روی پله های اول رکاب توصیه نمیشود .

 اتصال موقت

 -   گره زدن یک حلقه تسمه یا طنابچه 20 سانتی به هارنس و زدن دو کارابین یکی مسقیما به هارنس و یکی به سر حلقه .خلاقیتهای زیادی برای اتصال موقت میتوان به خرج داد ، دو نمونه عبارتند از :

استفاده از همان حلقه با فی فی هوک . فی فی هوک به راحتی متصل شده و به راحتی هم جدا می شود .

به هرحال صعود کننده برای راحت کردن صعود ، به هر میانی که میرسد با توجه به شرایط و عملکرد مورد نیاز یکی از آنها را می اندازد و مستقیما وزنش را روی میانی وارد می کند . به هر طریق این خیلی راحت تر از این است که بخواهد وزنش روی طناب و حمایت چی بیاندازد . هرچند اگر این کار را نکند صعود سریعتری خواهد داشت .

   یک دیزی چین  و کارابینش ، یک حلقه اتصال کوتاه با کارابین مربوطه و یک کارابین تک متصل به هارنس و استفاده از آنها کار شما را راحت میکند . حلقه ها به نوعی جای دیزی چین دوم را گرفته اند .

 مراحل حرکت کسی که رکاب میزند با داشتن دیزی چین و حلقه اتصال (با یا بدون فی فی ) از این قرار است :  در مسیر های مطمئن و ایمن یک دیزی چین کفایت میکند . برای مسیرهای سنگین و پرخطر تر یا مسیرهای ابزار گذاری ، دو دیزی چین با رنگهای متفاوت مفید تر است . ضمن اینکه بعضا به عنوان بند حمایت رکابها و حمایلی برای ابزار نصب شده هم میشود روی آن حساب کرد ؛ در حالی که دست آخر خود حمایت ما هم میشود .

۱-     ابزارگذاری

۲-     نصب رکاب به میانی بالایی

۳-     اتصال دیزی چین به میانی آزمایش ابزار گذاری (به روش شرح داده شده)

۴-     حرکت به سمت میانی بالایی و کوتاه کردن دیزی چین یا استفاده از حلقه اتصال کوتاهتر. انداختن طناب به کارابین پایین کوئیک دراو .

۵-     در آوردن رکاب و دیزی چین از میانی پایینی

۶-     بالا رفتن از رکاب تا پله دوم یا اول (بسته به شرایط) و انداختن نزدیکترین حلقه  به صندلی برای انداختن راحت تر میانی بعدی یا ...

۷-     تکرار تمام مراحل بالا .

   توجه : اصولا در دیواره نوردی Following یا صعود نفر دوم با صعود روی طناب (توسط یومار و .. ) انجام میشود . میل به صعود مسیر ، انحراف مسیر یا استفاده از فرصت تمرین دلایلی برای صعود نفر دوم مسیر با رکاب است . در صعود نفر دوم با رکاب قبل از اتصال پله رکاب به میانی طناب از کوییک دراو متصل به آن خارج می شود . در صورت صعود روی ابزار حتما قبل از خارج کردن طناب دیزی چین متصل شود .

منبع : دیواره بلند و انگشتان سرمازده

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: